بیشترین هدررفت انرژی قبل از رسیدن به مصرف‌کننده نهایی رخ می‌دهد
تاریخ انتشار: ۱۱ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۳۴۳۲۲
آقای احسان تمدن کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، درباره مدیریت مصرف بنزین در کشور گفت: ابتدا باید این واقعیت را در نظر بگیریم که مسئله ناترازی فقط محدود به بنزین نیست و ما در همه سبد انرژی، به صورت کلی ناترازی داریم.
وی تشریح کرد: آخرین ترازنامه انرژی که منتشر شده، مربوط به سال ۹۹ است و نشان می‌دهد که حدود ۲۰ درصد انرژی کشور در مرحله اول هدر می‌رود؛ یعنی در مرحله رساندن نفت، گاز و میعانات گازی پس از استخراج به پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها و غیره.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آقای تمدن اظهار کرد: حدود ۲۳ درصد دیگر هم در مرحله انتقال انرژی از مرحله اول به مصرف کنندگان نهایی هدر می‌رود و بخشی هم در ترازنامه به عنوان مصارف غیرانرژی درج شده که حتی در حوزه سایر مصارف هم قرار نگرفته؛ بنابراین، در مجموع حدود نیمی از انرژی تولیدی اولیه به بخش مصرف می‌رسد.
این کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ادامه داد: حدود ۳.۵ میلیون بشکه در روز معادل نفت خام، هدررفت انرژی داریم؛ این هدررفت انرژی فقط دست دولت تا قبل از رسیدن به مصرف کننده نهایی است.
وی برای درک بهتر میزان هدررفت انرژی قبل از رسیدن به مصرف‌کنندگان گفت: اگر مذاکرات برجامی موفق می‌شد و به راحتی می‌توانستیم پول نفت را پس بگیریم و مشکلی در صادرات نداشتیم، امکان دو میلیون بشکه در روز صادرات نفت خام وجود داشت؛ یعنی، هدررفت انرژی به ویژه در بخش انتقال، از میزان صادرات نفت کشور بیشتر است.
آقای تمدن بیان کرد: بخش‌های خانگی، تجاری و عمومی حدود ۵۰۰ میلیون بشکه نفت خام در سال انرژی مصرف می‌کنند که تقریبا نصف انرژی است که هر سال قبل از رسیدن به مصرف‌کننده نهایی هدر می‌رود و اگر برق و گاز تمام ساختمان‌ها و مراکز عمومی کشور را قطع کنیم، به اندازه یک مرحله از هدررفت انرژی در کشور است.
وی اضافه کرد: این مسئله به معنی این نیست که نباید در بخش‌های خانگی، تجاری و عمومی صرفه‌جویی شود؛ بلکه، به معنی این است که اگر می‌خواهیم برای بهینه‌سازی تصمیم کلانی بگیریم، باید اولویت سرمایه‌گذاری را به درستی تشخیص دهیم.
این کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی همچنین گفت: دولت اکنون توان تأمین انرژی کافی برای همه مصرف‌کنندگان در همه ایام سال را ندارد و پولی هم برای واردات انرژی وجود ندارد.
وی تأکید کرد: اگر طرحی در بهینه‌سازی وجود دارد که در مجموع صرفه اقتصادی ندارد، نباید به سراغ آن رفت؛ دولت باید طرح‌هایی را در اولویت خود قرار دهد که با هزینه و زمان کمتری قابل اجرا هستند و گاهی مسئله انرژی از حوزه اقتصادی خارج شده و مانند بنزین، بیشتر جنبه اجتماعی و محیط‌زیستی به خود می‌گیرد که این موارد مستثنی هستند.
بیشتر بخوانید:
اولویت سیاستگذاری باید افزایش بهره‌وری در انرژی باشدآقای تمدن درباره طرح تخصیص بنزین به شماره ملی هم گفت: باید طرح‌هایی را در نظر بگیریم که قابلیت اجرا داشته باشند؛ صحبت ما درباره زیرساختی است که حتی کپسول‌های گاز مایع را نمی‌تواند به درستی به دست مردم برساند و صف تشکیل می‌دهد.
وی افزود: طرح‌های مختلفی درباره مدیریت مصرف بنزین وجود دارد، اما آن طرحی در نهایت باید اجرایی شود که سه مسئله اصلی را در نظر بگیرد؛ این مسائل شامل کاهش ارزش پول ملی، قاچاق سوخت و صنعت ناکارآمد خودرو هستند.
کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در ادامه گفت: هر چقدر که پالایشگاه‌های جدید بسازیم، اگر نتوانیم این مسائل را مدیریت کنیم، باز هم نتیجه‌ای نخواهد داشت. حجم بالای قاچاق سوخت، نمی‌تواند فقط مربوط به چند خودروی سوخت‌بر باشد و باید برخورد جدی‌تر با آن شود.
وی اضافه کرد: خودرو‌ها مصرف‌کننده بنزین هستند، اما خودروهای بی‌کیفیت به مردم تحویل می‌دهیم و خودروهای قبلی نیز، اغلب فرسوده شده‌اند. خودروساز‌ها نشان داده‌اند که تمایلی به اسقاط خودروهای فرسوده ندارند و این قانون تاکنون به شکل بدی اجرا شده است؛ بنابراین، باید واردات خودرو داشته باشیم.
آقای تمدن با بیان این که واردات خودرو باید به صورتی باشد که دولت فقط تسهیلگری کند و مردم خودشان بتوانند واردات را انجام دهند، گفت: فرض کنیم که سالانه دو میلیون خودرو را با خودرو‌هایی تعویض کنیم که در هر صد کیلومتر، پنج لیتر بنزین کمتری نسبت به خودروهای فعلی مصرف کنند؛ مثلا، خودرویی که ۱۲ لیتر می‌سوزاند، با خودرویی تعویض شود که بتواند هفت لیتر مصرف کنند.
وی در ادامه گفت: اگر راننده‌ای را در نظر بگیریم که ماهانه ۸۰۰ کیلومتر مسافت را بپیماید، با دریافت خودرویی با مصرف کمتر، ماهانه ۴۰ لیتر بنزین کمتری مصرف خواهد کرد؛ در حالی که سهمیه هر خودرو، ۶۰ لیتر است.
کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی بیان کرد: با این روش، می‌توان به اندازه ظرفیت یک پالایشگاه در مصرف روزانه بنزین صرفه‌جویی کرد؛ بنابراین، دولت نباید واردات خودرو را با شروط متعدد، سخت کند.
وی تصریح کرد: شرایط صنعت خودرو به شکلی است که اگر طرح تخصیص بنزین به کد ملی هم اجرا شود، باز هم نیاز به واردات بنزین خواهیم داشت و دولت نمی‌تواند هزینه واردات را پرداخت کند؛ بنابراین، مسئله این است که بنزین وارداتی را با چه نرخی به مردم بفروشد؟
آقای تمدن افزود: به جای محدود کردن مردم در مصرف بنزین، باید زیرساخت‌ها را اصلاح کنیم؛ زیرا، اکنون شغل بسیاری از مردم به مصرف بنزین وابسته است. دولت در حوزه واردات خودرو نگران افزایش تقاضا برای دلار است، اما اگر شرایط واردات را تسهیل کند، در نهایت خود مردم می‌توانند عرضه و تقاضا را دربازار به تعادل برسانند.
وی با تأکید بر این که اجرای چنین طرح‌هایی برای بهینه‌سازی در مصرف انرژی، هزینه کردن نیست؛ بلکه، سرمایه گذاری کردن است، ادامه داد: برگشت درآمد‌های نفتی به کشور به دلایل تحریمی، سخت انجام می‌شود و مجبور هستیم به چین یا کشورهای دیگر که نفت را به آنها می‌فروشیم، خط اعتباری بدهیم؛ دولت باید در استفاده از این خط اعتباری، اولویت‌بندی درستی انجام دهد.
این کارشناس حوزه پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی بیان کرد: بودجه محدودی که در اختیار دولت است، باید درست مدیریت شود؛ به طور مثال در شهر تهران، اولویت با ساخت فرودگاه و ورزشگاه جدید است یا واردات اتوبوس‌های برقی؟
وی افزود: افرادی با هواپیما به سفر می‌روند و ما ارز مسافرتی به آنها می‌دهیم، اما باید بررسی شود که آیا چنین اولویتی در کشور وجود دارد؟ چرا به جای چنین هزینه‌هایی، پول را به بخشی نمی‌بریم که در آینده برای کشور سود داشته باشد؟
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: بهینه سازی مصرف هدررفت انرژی هدررفت انرژی واردات خودرو مصرف بنزین مصرف کننده آقای تمدن خودرو ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۳۴۳۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دردسرهای افزایش بیش از حد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده
بهره‌وری انرژی برای آینده‌ای پایدار حیاتی است، با این حال افزایش بیش از حد استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بدون وجود زیرساخت‌های کارآمد و مدیریت مصرف، جهان را با مشکلات بسیار مواجه می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اتلاف انرژی یک مشکل بزرگ است و حدود سه‌چهارم انرژی جهانی به دلیل سیستم‌ها یا زیرساخت‌های ناکارآمد و رفتارهای مصرف نادرست هدر می‌رود. بهره‌وری انرژی اغلب به نفع افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نادیده گرفته می‌شود، حال آن‌که بهبود آن و کاهش اتلاف انرژی می‌تواند انتشار کربن را پایین آورد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند و بار تولید انرژی سبز را کاهش دهد. از آنجا که دولت‌ها بر توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود تمرکز می‌کنند، بسیاری از آنها یک عنصر حیاتی برای تقویت امنیت انرژی پاک یعنی مدیریت زباله‌های انرژی را نادیده می‌گیرند.
دردسرهای افزایش اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیرکشورها در سراسر جهان باید سیستم‌های موجود خود را اصلاح کنند تا اطمینان حاصل شود که انرژی در حمل‌ونقل و استفاده از بین نمی‌رود و شبکه‌های برق آماده پذیرایی از پروژه‌های انرژی پاک جدید می‌شوند که انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده ارائه شوند.
این توسعه نیازمند تمرکز بیشتر بر کاهش اتلاف انرژی به جای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر است، زیرا جایگزینی انرژی‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر بدون توجه به کارآمدی و کاهش مصرف در عمل بی‌فایده خواهد بود. یکی از موارد مشکل‌ساز در این زمینه برای اروپا، عرضه بیش از حد پنل‌های خورشیدی از چین به‌دنبال افزایش اهداف ظرفیت انرژی خورشیدی خود توسط دولت‌ها است.
چین در تولید مقادیر زیادی پنل با هزینه کم بسیار موفق بوده است. این امر به تولید بسیار کمتر پنل‌های خورشیدی در مناطق گران‌تر مانند اروپا و اتکای بیشتر به چین برای تهیه پنل‌های خورشیدی در سراسر جهان منجر شده و رقابت تولیدکنندگان داخلی را با مشکل مواجه کرده است. به این ترتیب دولت‌ها به فکر وضع تعرفه‌هایی بر صادرات انرژی‌های تجدیدپذیر چین هستند که به زودی به ایالات متحده نیز راه پیدا خواهد کرد.
انتظار می‌رود چین مقادیر زیادی پنل‌های خورشیدی را به کشورهای سراسر جهان بفروشد و به آنها امکان توسعه پروژه‌های انرژی خورشیدی کم‌هزینه را بدهد. این امر نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در فناوری انرژی خورشیدی است، با این حال می‌تواند منجر به اتکای بیش از حد به افزایش ظرفیت به جای بهبود کارایی در تمام منابع انرژی و کاهش مصرف انرژی شود.
بهره‌وری انرژی از لحاظ تاریخی بیشترین سهم را در کاهش گازهای گلخانه‌ای به ارمغان آورده است. معرفی مجدد آن برای عصر انرژی‌های تجدیدپذیر و دستیابی به اهداف کربن‌صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، بشر را قادر می‌سازد تا به این روند ادامه دهد.
برخورداری از شانس مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و پای‌بندی به توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به هدف کربن‌صفر خالص و حفظ گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، نیازمند بهره‌وری انرژی است. بهره‌وری انرژی می‌تواند یک‌سوم صرفه‌جویی کربن مورد نیاز را تا رسیدن به کربن‌صفر خالص تأمین کند و با برق‌رسانی هرچه بیشتر سیستم انرژی خود، ایجاد انعطاف‌پذیری در عرضه، تقاضا و ذخیره‌سازی انرژی و استفاده مجدد از گرمای اتلاف‌شده، کارایی انرژی را افزایش می‌دهد.
مهندسی سیستم انرژی آینده نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا و بریتانیا ممکن است بتوانند با به حداکثر رساندن پتانسیل تقاضا، هزینه‌های اجتماعی سالانه ۱۱.۲ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۳۰ و ۱۶.۶ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری به این مناطق کمک می‌کند تا انتشار گاز کربن‌دی‌اکسید خود را تا حدود ۴۰ میلیون تن کاهش دهند و تولید برق از گاز طبیعی را به میزان ۱۰۶ تراوات ساعت یا حدود یک‌پنجم مصرف گاز طبیعی اتحادیه اروپا برای تولید برق نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش دهد. انتقال از سوخت‌های فسیلی به یک سیستم کاملاً الکتریکی می‌تواند تا ۴۰ درصد از مصرف انرژی نهایی را کاهش دهد.
بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهوراطمینان از بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور نیز بسیار مهم است. بازار هیدروژن با سرعتی بالا در حال رشد است، زیرا دولت‌ها و شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال جایگزین‌های سوخت پاک‌تر برای نیرو دادن به صنایعی مانند تولید و هوانوردی هستند. تبدیل انرژی تجدیدپذیر به هیدروژن از طریق الکترولیز به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد که بسیاری معتقدند بهتر است به‌طور مستقیم به‌عنوان برق مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین جهان باید فناوری‌های الکترولیز با راندمان بالا را برای بهبود فرآیند تبدیل و تمرکز بر کاهش تقاضا برای هیدروژن توسعه دهد. به این ترتیب یکپارچه‌سازی استراتژیک بخش‌هایی که گرمای اضافی را برای کاهش تقاضای انرژی و افزایش کارایی به کار می‌برند، ممکن و ضروری است.
تا پایان دهه تا ۵۳ درصد از انرژی ورودی جهانی به‌عنوان گرمای اضافی هدر می‌رود، اما این گرما می‌تواند برای تأمین انرژی ماشین‌آلات و همچنین گرمایش ساختمان‌ها و آب استفاده می‌شود.
سیستم‌های انرژی موجود در سطح جهانی بسیار ناکارآمد هستند و تقاضای انرژی در جهان همچنان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها در تلاش هستند تا به سرعت منابع انرژی موجود را با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین کنند تا از تلاش‌های کربن‌زدایی حمایت کنند. در این میان برای کاهش ناکارآمدی‌ها و مهار مصرف غیرضروری انرژی، کار چندانی انجام نمی‌شود. بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش استفاده بیش از حد به کاهش انتشار کربن و همچنین کاهش بار دولت‌هایی که به دنبال افزایش تولید انرژی سبز با سرعتی ناپایدار هستند، کمک می‌کند.
کد خبر 748687
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است